Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τη χθεσινή βραδιά, τον στόχο της Μπάγερν και τα δεδομένα – ζητούμενα στον «κύκλο» της Μπαρτσελόνα.
Τελικά το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα άθλημα όπου παίζουν 11 εναντίον 11 και στο τέλος νικά η Μπαρτσελόνα, όπως μάταια προσπάθησαν πολλοί να μας πείσουν τα τελευταία χρόνια, αν θα θέλαμε να παραφράσουμε τη γνωστή τετριμμένη εξυπνάδα του Γκάρι Λίνεκερ που έχει «διαγραφεί» από τις δυο πιο «loser» ομάδες της τελευταίας 15ετίας στην Ευρώπη: την Nationalmannschaftκαι τη Μπάγερν!
Είναι ένα άθλημα όπου χτίζονται και παρουσιάζονται σπουδαίες ομάδες κατά περιόδους, οι οποίες κάνουν τον κύκλο τους, περνούν χρονικά διαστήματα κάμψης και ξανά προς τη δόξα τραβούν! Η διαφορά με αυτή την Μπαρτσελόνα είναι πως άλλαξε πολλά απ’ αυτά που θεωρούσαμε «ποδόσφαιρο» από το 2005 ως σήμερα. Και με τον «Ρόνι» και με τον Ετό και με τον Μέσι. Κυρίως με τον Τσάβι από το 2000 (596 συμμετοχές, 74 γκολ, 143 ασίστ – ούτε στο… μπάσκετ!) και τον Ινιέστα από το 2003 (437 συμμετοχές, 44 γκολ -101 ασίστ!). Από σήμερα πιθανότατα θα ξεκινήσει η κουβέντα στον παγκόσμιο ιστό των media για το αν κάπου εδώ κλείνει ο κύκλος αυτής της Μπαρτσελόνα, που ομόρφυνε τη ζωή μας. Ηταν τόσο εμφατικά απογοητευτική η εικόνα της με την Μπάγερν, συνοδεύτηκε και από τόσο εμφατική ήττα (δεν είναι το «4» που σπάει κόκκαλα, είναι το «0» πάλι, όπως με τη Μίλαν και με… δυσκολία για να καταγραψεις ευκαιρίες), που οι αναλύσεις και οι εκτιμήσεις μετά από μια βραδιά θα διαρκέσουν για πολλές ημέρες. Ισως για όλο το καλοκαίρι.
Ηταν η – ουσιαστική – απουσία του Μέσι; Σίγουρα. Ηταν οι απουσίες των Μασκεράνο – Πουγιόλ; Σίγουρα. Μα, πλέον, μετά από τόσα χρόνια, το DNA της «τέλειας» ποδοσφαιρικής ομάδας έχει αναλυθεί από όλους τους αντιπάλους της – επιστήμονες του ποδοσφαίρου. Η συνταγή αντιμετώπισης από τους πραγματικούς αντιπάλους της – όχι από τις Μαγιόρκες και τις Γρανάδες - έχει βρεθεί. Κι αν υπάρχει κάτι βασικό που γούσταρα χθες ήταν ότι η Μπάγερν την πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα: η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση! Πιο χορταστική παράσταση από όλες τις νίκες του Μουρίνιο τα τελευταία χρόνια…
Απάντηση για τον «κύκλο» της Μπάρτσα, δεν έχω. Κορεσμένη δεν την θεωρώ. Προβλέψιμη πλέον, ναι. Και έτοιμη για αλλαγές προσώπων, ναι. Μα, αν κοιτάξει κάποιος το ρόστερ της, θα διαπιστώσει ότι εκτός από τον 35άρη Πουγιόλ και τον 33άρη Τσάβι, μόνο ο συνομήλικος του «εγκέφαλου» της ομάδας, Ερίκ Αμπιντάλ, και ο 31χρονος Βίγια έχουν πατήσει τα «άντα». Το ενδιαφέρον δεν είναι ποιοι θα φύγουν και ποιοι θα έρθουν. Αλλά αν θα πάρει «εξωσχολικό» προπονητή και αν θα θελήσει να διατηρήσει την ποδοσφαιρική ταυτότητά της ή θα προσπαθήσει να την εξελίξει ή να την διαφοροποιήσει.
Οσο για την Μπάγερν; Εκ πρώτης όψεως τα παιχνίδια της μπορούν να είναι πιο απολαυστικά από εκείνα της Μπαρτσελόνα για τους ουδέτερους θεατές! Γιατί η Μπάγερν δεν είναι του «τίκι – τάκα» και θα «δώσει» ευκαιρίες και στον αντίπαλό της. Όμως είναι πιο ελκυστική από τη Ρεάλ, με χειρότερο ρόστερ από τη Ρεάλ και με παίκτες βασικούς σε σούπερ ηλικίες! Οι περισσότεροι μεταξύ 26-30, στα πιο παραγωγικά και ώριμα ποδοσφαιρικά χρόνια τους: μόνο Ριμπερί έχει μπει στην τρίτη δεκαετία. Και βλέπει «μπροστά» με τεράστιο μπάτζετ και με τον Πεπ στο τιμόνι. Θα είναι ποδοσφαιρικό θαύμα αν ο Καταλανός καταφέρει όσα στη Βαρκελώνη κι ακόμη περισσότερα στο Μόναχο.
Κάτι μου λέει ότι μέχρι τον Πεπ, Τσάμπιονς Λιγκ δεν θα πάρει. Μακάρι να το σηκώσει για να δικαιωθεί ποδοσφαιρικά μια ομάδα χωρίς τους εκτυφλωτικούς σούπερ σταρς, η οποία εφέτος παρουσιάζει το πιο θεαματικό ποδόσφαιρο και έχει περάσει πιο σκληρή δοκιμασία από την Ρεάλ μέχρι να φτάσει στον τελικό (κι ας απέκλεισε ο Μουρίνιο την Γιουνάιτεντ όπως την απέκλεισε με την άδικη αποβολή και το «μπλακ άουτ» του Σερ…).
Κάτι μου λέει, όμως, ότι θα τη θυμόμαστε αυτή τη Μπάγερν ως τη μοναδική ομάδα η οποία από το 1956 ως σήμερα που «τρέχει» το Κύπελλο Πρωταθλητριών έχασε 3 τελικούς σε 4 χρόνια. Κάτι σαν τους Ολλανδούς του Κρόιφ που έχασαν Μουντιάλ το ’74 και το ’78 και Euro το ’76, όταν αποκλείστηκε από τους Τσεχοσλοβάκους (του Πανένκα) στον ημιτελικό. Η ιστορία, όμως, ορισμένες φορές, δεν γράφεται μόνο από τους νικητές. Η Μπαρτσελόνα έγραψε -και χθες- ιστορία. Για να δούμε και τον Ζοσέ…
Follow me on Twitter: Seretinio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου