Ο Λένιν βρήκε γραφείο στη Βουλή

Με έντονους συμβολισμούς και πολιτικά μηνύματα γίνεται η ανανέωση των υπουργικών γραφείων. Μια απλή «αυτοψία» είναι αρκετή για να διαπιστώσει κανείς ότι οι διακοσμητικές παρεμβάσεις των νέων «ενοίκων» είναι κάθε άλλο παρά συμβατικές.

Το πορτρέτο του Λένιν δεσπόζει στο γραφείο της... 

γ' αντιπροέδρου της Βουλής Δέσποινας Χαραλαμπίδου, ενώ την έντονη συνδικαλιστική της δράση στο παρελθόν «προδίδει» μια φωτογραφία με την οποία επέλεξε να κοσμήσει τη βιβλιοθήκη του γραφείου της.

Πορτρέτα του Λένιν και του Αρη Βελουχιώτη, αφίσες με πρόσφυγες και πίνακες με εργάτες κοσμούν πλέον υπουργικά και κοινοβουλευτικά γραφεία, αποδίδοντας εύγλωττα το στίγμα της διακυβέρνησης «πρώτη φορά Αριστερά».

Το συγκεκριμένο σύνθημα «αποτυπώνεται» με ευκρίνεια στις παρεμβάσεις που έκαναν προβεβλημένα στελέχη του κυβερνητικού σχήματος για να διακοσμήσουν τον προσωπικό χώρο εργασίας τους. Οι επιλογές ενίοτε ξαφνιάζουν. Παραδοσιακοί πίνακες με τοπία και αντίστοιχες κλασικές επιλογές εκτοπίζονται, με τη νέα διακόσμηση να έχει σαφέστατα και ιδεολογικό στίγμα.

Η παράδοση... προστάζει οι υπουργοί όταν εγκαθίστανται στα γραφεία τους να προχωρούν σε κάποιες αλλαγές για να προσδώσουν το προσωπικό τους ύφος στον χώρο. Ωστόσο η προτροπή για «λιτό βίο» είχε ως αποτέλεσμα οι περισσότερες αλλαγές να έχουν συμβολικό χαρακτήρα και να μην οδηγούν σε πολυέξοδες ανακαινίσεις.

Σε αυτή απεικονίζεται παλαιότερη κινητοποίηση του Συνδικάτου Ιματισμού-Κλωστοϋφαντουργίας, του οποίου είχε διατελέσει αναπληρώτρια πρόεδρος.

Στο πλαίσιο αυτό, για τη διακόσμηση των γραφείων επιλέχτηκαν κυρίως δώρα που έχουν γίνει σε κυβερνητικά στελέχη από φιλικά τους πρόσωπα. Πίνακες και αφίσες βρέθηκαν σε περίοπτες θέσεις, κρεμασμένοι πίσω από υπουργικές καρέκλες ή δίνοντας χρώμα στις -συνήθως μονότονες- βιβλιοθήκες.

Ενα τέτοιο γραφείο, το οποίο φέρει τη διακοσμητική «υπογραφή» της ενοίκου του, είναι αυτό της γ' αντιπροέδρου της Βουλής Δέσποινας Χαραλαμπίδου. Το πορτρέτο του Λένιν δεσπόζει στον χώρο, καθιστώντας σαφείς τις ιδεολογικές καταβολές της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, η ίδια αναζήτησε και άλλους πίνακες -με ανάλογους συμβολισμούς- για να πλαισιώσει το πορτρέτο του ηγέτη της Οκτωβριανής Επανάστασης.



Ο αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δ. Στρατούλης προσέθεσε στη νέα «έδρα» του έναν πίνακα που απεικονίζει εργάτες. Εργο του Ιταλού ζωγράφου Τζουζέπε Πελίτσα ντα Βολπέντο.

Να σημειωθεί πως η Δ. Χαραλαμπίδου οργανώθηκε στην ΚΝΕ τη δεκαετία του 1970 και στη συνέχεια εντάχθηκε στο ΚΚΕ. Στο παρελθόν είχε επιδείξει έντονη συνδικαλιστική δράση, την οποία «προδίδει» άλλωστε και η φωτογραφία με την οποία επέλεξε να κοσμήσει τη βιβλιοθήκη του γραφείου της. Σε αυτή απεικονίζεται παλαιότερη κινητοποίηση του Συνδικάτου Ιματισμού-Κλωστοϋφαντουργίας, του οποίου είχε διατελέσει αναπληρώτρια πρόεδρος.

Εικαστικό παράθυρο



Το πορτρέτο του Αρη Βελουχιώτη αποτελεί σημείο αναφοράς στον τοίχο του γραφείου του αναπληρωτή υπουργού Υποδομών Χρήστου Σπίρτζη. Στιγμιότυπο από συνάντηση με τη Ραχήλ Μακρή.

Ακολουθώντας το πνεύμα της εποχής περί «λιτού βίου», ο αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δημήτρης Στρατούλης προσέθεσε στη νέα «έδρα» του έναν πίνακα που απεικονίζει εργάτες. Το συγκεκριμένο γραφείο στεγάζεται στον έβδομο όροφο του υπουργείου Εργασίας στην οδό Σταδίου και δεν διακρίνεται για τη θέα του, καθώς «βλέπει» στον ακάλυπτο χώρο. Συνεπώς, ο πίνακας πίσω από τον υπουργό ίσως αποτελεί ένα εικαστικό «παράθυρο» στον κόσμο της εργατιάς, κοινωνική ομάδα με την οποία το κυβερνητικό κόμμα διατηρούσε ανέκαθεν ισχυρούς δεσμούς.

Η ιστορία του πίνακα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, καθώς παραπέμπει στην ταινία «1900» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Μάλιστα η ταινία ξεκινά με την εικόνα του πίνακα, ο οποίος λέγεται «Il quarto stato» και είναι του Ιταλού νεοεμπρεσιονιστή ζωγράφου Τζουζέπε Πελίτσα ντα Βολπέντο.



Αφίσα με πρόσφυγες και σύνθημα «Πήραν το σπίτι μου, αλλά δεν μπορούν να πάρουν το μέλλον μου» κοσμεί το γραφείο της αναπληρώτριας υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Τασίας Χριστοδουλοπούλου.

Πρόκειται για ένα δώρο του επικεφαλής της συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ στον ΟΤΕ Γιάννη Δούκα, με τον οποίο ο αναπληρωτής υπουργός συνδέεται με φιλικούς και οικογενειακούς δεσμούς 30 ετών. Οι δύο άντρες έχουν ακολουθήσει κοινή πορεία και στο συνδικαλιστικό κίνημα, καθώς ο Δημήτρης Στρατούλης διετέλεσε εκπρόσωπος των εργαζομένων του ΟΤΕ και για χρόνια ήταν μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ και γραμματέας κοινωνικής πολιτικής.

Αποκάλυψη μέσω Facebook

«Φωτιά» πήραν τα social media από μία φωτογραφία που ανήρτησε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ραχήλ Μακρή από τη συνάντηση που είχε με τον αναπληρωτή υπουργό Υποδομών Χρήστο Σπίρτζη. Το πορτρέτο του Αρη Βελουχιώτη αποτελεί σημείο αναφοράς στον τοίχο του υπουργικού γραφείου και βρίσκεται ανάμεσα στις σημαίες της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το θέμα προκάλεσε μπαράζ αναρτήσεων σε Facebook και Twitter, με βουλευτές να δίνουν τον δικό τους τόνο ο καθένας. Την αρχή έκανε η Ραχήλ Μακρή, η οποία απαντώντας σε σχόλιo στο Facebook σημείωσε «καλή αντάμωση στα γουναράδικα», φράση που είχε χρησιμοποιήσει ο Αρης Βελουχιώτης. Στη διαδικτυακή συζήτηση μπήκε και ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος σχολίασε στο Twitter: «Φαντάζεστε να είχα βάλει εγώ στο γραφείο μου πίνακα με τον Ζέρβα ή με τις μάχες στον Γράμμο και στο Βίτσι;».

Να σημειωθεί πως πρόκειται για έναν ποπ αρτ πίνακα, που φιλοτέχνησε ο εικαστικός - ζωγράφος Περικλής Κωστόπουλος με τον οποίο ο αναπληρωτής υπουργός έχει φιλική σχέση. Το πορτρέτο είχε δοθεί στον Χρ. Σπίρτζη σε ανύποπτο πολιτικά χρόνο (δηλαδή πριν από την ένταξη στο κυβερνητικό σχήμα), καθώς ήταν γνωστό σε φίλους και συνεργάτες του πως είχε μελετήσει την πορεία του καπετάνιου του ΕΛΑΣ.

Ο αναπληρωτής υπουργός από τα φοιτητικά του χρόνια είχε αναπτύξει έντονη συνδικαλιστική δράση, ενώ σε ηλικία 28 χρονών εκλέχτηκε για πρώτη φορά στην αντιπροεδρία του ΤΕΕ. Συμμετείχε σε μία σειρά κοινωνικών δράσεων, το 2010 εκλέχτηκε πρόεδρος του ΤΕΕ, ενώ ήταν από τα κεντρικά πρόσωπα στην πολιτική κίνηση που είχαν κάνει περίπου 200 στελέχη κοινωνικών και συνδικαλιστικών φορέων (κυρίως προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ). Επρόκειτο για ένα ρεύμα σκέψης, που κινούνταν στον χώρος της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.

Αφίσες της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ

Κάθε άλλο παρά συμβατικές είναι οι επιλογές της αναπληρώτριας υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Τασίας Χριστοδουλοπούλου, που επέλεξε αφίσες για τους τοίχους του γραφείου της. Πρόκειται για αφίσες με πρόσφυγες που φέρουν το σήμα της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ και έχουν ως στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης.

Η αφίσα που βρίσκεται πίσω ακριβώς από την υπουργική καρέκλα απεικονίζει ένα παιδί από την Αφρική να ξεπροβάλλει μέσα από μια σκηνή. Στην αφίσα αναγράφεται η φράση «Πήραν το σπίτι μου, αλλά δεν μπορούν να πάρουν το μέλλον μου». Στην άλλη αφίσα -δίπλα από το κεντρικό τραπέζι των συσκέψεων- φαίνεται μια μητέρα με το παιδί της στη Γουατεμάλα.

Η επιλογή της Τασίας Χριστοδουλοπούλου να τοποθετήσει στο γραφείο της αφίσες με πρόσφυγες δεν προκαλεί έκπληξη, όχι μόνο λόγω της συνάφειας του θέματος με το χαρτοφυλάκιό της αλλά κυρίως λόγω της μαχητικής πορείας της επί σειρά ετών στο πλευρό των ξεριζωμένων. Η νέα αναπληρώτρια υπουργός έχει μακρά θητεία στον τομέα προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε κοινωνικά θέματα. Ως συντονίστρια του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος του Ευρωπαϊκού και Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ γνωρίζει από πρώτο χέρι την ατζέντα των θεμάτων που καλείται να διαχειριστεί.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΚΚΑΛΙΑΡΗ
kokkaliari@pegasus.gr

Ο Λένιν στη Γενεύη

Η ιστορία είναι παλιά, μου τη θύμισε όμως η ανάρτηση πορτρέτου του Λένιν στο γραφείο της Γ΄ αντιπροέδρου της Βουλής, της κυρίας Δέσποινας Χαραλαμπίδου. Ηταν, λέει, κάποιος συλλέκτης έργων ζωγραφικής με θέμα την μπολσεβικική επανάσταση ο οποίος έμαθε ότι το σπάνιο κομμάτι με τον τίτλο «Ο Λένιν στη Γενεύη» βρίσκεται στην κατοχή μιας γριούλας κάπου στο Βλαδιβοστόκ. Πήρε αεροπλάνο, πήρε τρένο, πήρε τρόικα και όταν έφτασε στην ίσμπα της εκείνη τον οδήγησε στον στάβλο, παραμέρισε κάτι άχυρα και του έδειξε την τεραστίων διαστάσεων ελαιογραφία, που απεικόνιζε την Κρούπσκαγια, τη σύζυγο του Λένιν, με τον Τρότσκι, γυμνούς στο κρεβάτι. «Και πού είναι ο Λένιν, μητερούλα;» ρώτησε ο συλλέκτης. «Ο Λένιν τότε ήταν στη Γενεύη, πατερούλη».

Οταν ο κ. Μετζικώφ, υπεύθυνος της πινακοθήκης της Βουλής, ρωτήθηκε από την κ. Χαραλαμπίδου αν μπορεί να βρει άλλους πίνακες για να τους συνδυάσει με το πορτρέτο του Λένιν στο γραφείο της, εκείνος της απάντησε πως δεν γνωρίζει. Θα προσπαθούσε, όμως, όπως διάβασα, να βρει ζωγραφική που θα μπορούσε να συνυπάρξει αρμονικά στους τοίχους με την αυστηρή μορφή του ηγέτη. Υποθέτω ότι θα εννοούσε κάτι σαν τον «Λένιν στη Γενεύη» του ανεκδότου, που απεικονίζει μεν τον έτερο πρωταγωνιστή των μπολσεβίκων μαζί με τη βασιλική σύζυγο χωρίς να αναφέρεται ευθέως στην κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων. «Κάτι σαν», γιατί την ίδια τη σκηνή δεν νομίζω ότι θα την εκτιμούσε ο Λένιν, έστω και μετά θάνατον, αν και το «μετά θάνατον» είναι σχετικό για κάποιον ηγέτη που πάντα ζει στην καρδιά της κ. Χαραλαμπίδου.

Η κ. Χαραλαμπίδου εκλέγεται με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Α΄ Θεσσαλονίκης, έχει σταδιοδρομήσει ως μέλος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ και έχει συγκινήσει το κοινό της με δύο πράξεις, εμβληματικές των αγώνων που δίνει για το διεθνές προλεταριάτο. Η μία ήταν όταν απωθήθηκε ηρωικά από πλαστική ασπίδα των ΜΑΤ σε συγκέντρωση εκπαιδευτικών και η άλλη όταν της ξέφυγε ένα δάκρυ τότε που έκλεισε η ΕΡΤ. Η ανάρτηση του πορτρέτου του Βλαντιμίρ Ουλιάνοφ στο γραφείο της στη Βουλή ήρθε μερικές ημέρες μετά την αποκάλυψη πως στο γραφείο του κ. Σπίρτζη –υπουργού σε κάποιο υπουργείο– εκτός από τη Ραχήλ Μακρή, σε δεύτερο πλάνο στον τοίχο υπήρχε και το πορτρέτο του Αρη Βελουχιώτη σε ποπ εκτέλεση.

Ας αφήσουμε κατά μέρος την, ας πούμε, σοβαρή πλευρά του ζητήματος. Ποια αντίληψη για τη δημοκρατία μπορούν να έχουν λειτουργοί της οι οποίοι δεν μπορούν να εργαστούν παρά μόνον όταν αισθάνονται να τους κοιτάζει ο Βελουχιώτης και ο Λένιν; Ποια αντίληψη για τη δημοκρατία και ποια για τον κόσμο του 2015; Και ας σταθούμε για λίγο στην ευτράπελη και πιο ουσιαστική πλευρά του ψυχικού φαινομένου, στον παιδισμό της κ. Χαραλαμπίδου, η οποία, παρά τα γκρίζα της μαλλιά, δεν έχει χάσει τον ναρκισσισμό του έφηβου που για να υπάρξει αφισοκολλά την πίστη του σε εικόνες, συνθήματα, μπρελόκ ή κασκόλ της ομάδας του. Είναι, θα μου πείτε, η ευγενής πλευρά της ανωριμότητας αυτών που ανέλαβαν να σώσουν τη χώρα.


Την αγενή πλευρά, την κακοφορμισμένη πλευρά της παρατεταμένης εφηβείας, ανέλαβε να υπερασπιστεί ο κ. Βούτσης τις προάλλες στη Βουλή, αποδεικνύοντας πως η χοντροκομμένη μαγκιά δεν απέχει πολύ από τον εκφασισμό των ηθών.

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
kathimerini.gr