Οι σκέψεις ενός 17χρονου νεαρού ποδοσφαιριστή-μαθητή απο την περιοχή μας, για την καθημερινότητα σε συνάρτηση με το άθλημα που αγαπά το ποδόσφαιρο, και παράλληλα με τη ζωή γενικότερα, αποτυπωμένες σε ένα του σχόλιο στο facebook:
<<Το ποδόσφαιρο για μένα είναι ένας τρόπος ζωής γιατί μέσα από αυτό γνωρίζεις φίλους, μαθαίνεις να έχεις πειθαρχία, να σέβεσαι τους αντιπάλους σου με τον καλύτερο τρόπο.
Και οι στιγμές στο γήπεδο είναι πραγματικά τέλειες. Πιστέψτε με !!! Ανεπανάληπτες!!! Οι φίλοι μου λένε: «Τις Παρασκευές και τα Σάββατα μας αρέσει να βγαίνουμε. Την Κυριακή μας αρέσει να κοιμόμαστε».
H φίλη μου λέει «Εμείς ποτέ δεν είμαστε μαζί». Άλλοι λένε ότι δεν θα πετύχουμε τίποτα σ' αυτή τη ζωή και ότι η μπάλα είναι ένα πετσί. Οι γονείς μας γκρινιάζουν συνεχώς να διαβάζουμε και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε, οι καθηγητές και αυτοί τα δικά τους, το μάθημα τους και τίποτε άλλο. Αλλά σκεφθείτε, τι ξέρουν όλοι αυτοί τι σημαίνει το ποδόσφαιρο για μας;
Τι ξέρουν για τα νεύρα, την πίεση και την ένταση που υπάρχει και δεν σε αφήνει τη νύχτα να κοιμηθείς πριν από το παιχνίδι; Τι ξέρουν για τους αγώνες που δίνεις άρρωστος ή τραυματισμένος; Τι μπορεί να ξέρουν για τα κτυπήματα και τον πόνο που αντέχεις;
Τι ξέρουν για το άγχος που μπορεί να έχει ένας ποδοσφαιριστής όταν είναι στον πάγκο; Τι ξέρουν πως είναι να κερδίζεις ένα παιχνίδι το τελευταίο λεπτό ή στις καθυστερήσεις του αγώνα ή όταν χάνεις ένα παιχνίδι 2 λεπτά πριν το τέλος;
Τι ξέρουν τι σκέφτεσαι όταν κάνεις την 20λέπτη προθέρμανση πριν το παιχνίδι; Τι μπορεί να ξέρουν όταν ένας παίκτης θα πρέπει να σταματήσει το ποδόσφαιρο λόγω τραυματισμού; Τι ξέρουν για τους αγώνες που δίνεις σε τσουχτερό κρύο και σε βροχές ή το μπάνιο που κάνεις μετά σε κρύο ντους; Τι ξέρουν;
Για όσα μαζί σου μέχρι τώρα πέρασα αγαπητό μου άθλημα δε σου είπα πόσο Σ' ΑΓΑΠΩ.
Μου έδωσες πολλές χάρες, γέλιο και κλάμα. Το πράσινο χορτάρι αυτό ξέρει τα πάντα, με έμαθες να σέβομαι τους συμπαίκτες μου, τον προπονητή, τον γυμναστή ακόμα τους έντεκα αντιπάλους στην απέναντι πλευρά.
Αυτή είναι όλη μας η ζωή...>>
<<Το ποδόσφαιρο για μένα είναι ένας τρόπος ζωής γιατί μέσα από αυτό γνωρίζεις φίλους, μαθαίνεις να έχεις πειθαρχία, να σέβεσαι τους αντιπάλους σου με τον καλύτερο τρόπο.
Και οι στιγμές στο γήπεδο είναι πραγματικά τέλειες. Πιστέψτε με !!! Ανεπανάληπτες!!! Οι φίλοι μου λένε: «Τις Παρασκευές και τα Σάββατα μας αρέσει να βγαίνουμε. Την Κυριακή μας αρέσει να κοιμόμαστε».
H φίλη μου λέει «Εμείς ποτέ δεν είμαστε μαζί». Άλλοι λένε ότι δεν θα πετύχουμε τίποτα σ' αυτή τη ζωή και ότι η μπάλα είναι ένα πετσί. Οι γονείς μας γκρινιάζουν συνεχώς να διαβάζουμε και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε, οι καθηγητές και αυτοί τα δικά τους, το μάθημα τους και τίποτε άλλο. Αλλά σκεφθείτε, τι ξέρουν όλοι αυτοί τι σημαίνει το ποδόσφαιρο για μας;
Τι ξέρουν για τα νεύρα, την πίεση και την ένταση που υπάρχει και δεν σε αφήνει τη νύχτα να κοιμηθείς πριν από το παιχνίδι; Τι ξέρουν για τους αγώνες που δίνεις άρρωστος ή τραυματισμένος; Τι μπορεί να ξέρουν για τα κτυπήματα και τον πόνο που αντέχεις;
Τι ξέρουν για το άγχος που μπορεί να έχει ένας ποδοσφαιριστής όταν είναι στον πάγκο; Τι ξέρουν πως είναι να κερδίζεις ένα παιχνίδι το τελευταίο λεπτό ή στις καθυστερήσεις του αγώνα ή όταν χάνεις ένα παιχνίδι 2 λεπτά πριν το τέλος;
Τι ξέρουν τι σκέφτεσαι όταν κάνεις την 20λέπτη προθέρμανση πριν το παιχνίδι; Τι μπορεί να ξέρουν όταν ένας παίκτης θα πρέπει να σταματήσει το ποδόσφαιρο λόγω τραυματισμού; Τι ξέρουν για τους αγώνες που δίνεις σε τσουχτερό κρύο και σε βροχές ή το μπάνιο που κάνεις μετά σε κρύο ντους; Τι ξέρουν;
Για όσα μαζί σου μέχρι τώρα πέρασα αγαπητό μου άθλημα δε σου είπα πόσο Σ' ΑΓΑΠΩ.
Μου έδωσες πολλές χάρες, γέλιο και κλάμα. Το πράσινο χορτάρι αυτό ξέρει τα πάντα, με έμαθες να σέβομαι τους συμπαίκτες μου, τον προπονητή, τον γυμναστή ακόμα τους έντεκα αντιπάλους στην απέναντι πλευρά.
Αυτή είναι όλη μας η ζωή...>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου