Η σιωπή στην περίπτωση Παπανδρέου, ισως να ήταν χρυσός…

Toυ Πέτρου Τρουπιώτη

 

    Οι πολιτικοί στην Ελλάδα, η για να είμαι πιο δίκαιος οι περισσότεροι από τους πολιτικούς , μη έχοντας προφανώς καταλάβει ποιος είναι ο ρόλος τους, συνηθίζουν να κάνουν διαπιστώσεις. Να λένε ή να γραφούν δηλαδή, τα όσα παρατηρούν στην ελληνική κοινωνία, στην οικονομία αλλά και γενικότερα σε ότι συμβαίνει στην χωρά.

 Γραφούν τις απόψεις τους, κάνουν ανάλυση των δεδομένων και λένε εκτιμήσεις.

 Συνήθως μάλιστα όλες αυτές οι..... αναφορές είναι σωστές, η πολύ κοντά στην πραγματικότητα και στην αλήθεια.

 Όμως το πρόβλημα ξεκινά από το σημείο αυτό και μετά.

 Γιατί, καλώς η κακώς , οι πολιτικοί δεν εκλέγονται από ολους εμάς μόνον και μόνον για να κάνουν διαπιστώσεις που τις κάνουμε και όλοι εμείς. Οι πολιτικοί εκλέγονται με έναν συγκεκριμένο και πολύ απλό , ας πούμε , ρολό. Να λύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χωρά και ο κάθε πολίτης ξεχωριστά. ΄Η τουλάχιστον να προσπαθήσουν να τα λύσουν. Να κάνουν κάτι προς την κατεύθυνση αυτή δηλαδή.

 Γιατί τι συμβαίνει ίσως το ξέρουμε όλοι, ίσως το νοιώθουμε κάθε μέρα. Την λύση του όμως , με πρακτικά πράγματα, με αποτελεσματικότητα , μπορούν να την δώσουν μόνον οι πολιτικοί. Αυτή εξάλλου είναι και μια από τις κύριες υποχρεώσεις τους.

 Γι αυτό εκλέγονται. Και συνήθως προεκλογικά έχουν λύση (και μάλιστα άμεση) για όλα τα ζητήματα.

 Μόνον που αμέσως μετά τις …χάνουν στην διαδρομή.

 Και αν η ευθύνη των πολίτικων είναι μεγάλη στις λύσεις των προβλημάτων είναι τεράστια για οσους πολιτικούς έχουν ασκήσει εξουσία ( έχουν διατελέσει  για παράδειγμα υπουργοί ). Πόσο μάλλον για οσους έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί.

 Έτσι λοιπόν απορία  προκαλεί ένα νέο άρθρο του πρώην πρωθυπουργού της χώρας, του κ Γ Παπανδρέου, στην ιστοσελίδα του αμερικανικού CNBC, με τίτλο «Η ανισότητα απειλεί τη Δημοκρατία».

 Ο κ Παπανδρέου, αποδεικνύει με το άρθρο του αυτό , για μια ακόμα φορά, ότι όχι απλώς δεν έχει αίσθηση της πραγματικότητας στην χώρα, δεν έχει καταλάβει τι προξένησε με τις λανθασμένες πολιτικές του αλλά και ότι τελικά δεν έκανε για πρωθυπουργός αλλά ούτε και για άνθρωπος που θα αναλάμβανε ευθύνες και θα έπρεπε να έχει αποτελέσματα.

 Γιατί στο άρθρο του , ο κ Παπανδρέου , σαν να μην έχει καμία σχέση με την πολιτική ηγεσία της χωράς, σαν αν μην ήταν για 30 και πλέον χρόνια υπουργός και ηγετικό στέλεχος κυβερνήσεων , σαν να μην διατέλεσε πρωθυπουργός ανακαλύπτει πως  «Στην Ελλάδα, 505 άνθρωποι, δηλαδή το 0,05% του πληθυσμού, κατέχουν το 1/3 του ΑΕΠ, την ώρα που το 1/3 των Ελλήνων απειλούνται από τη φτώχια και τον κοινωνικό αποκλεισμό».

 Ανακαλύπτει λοιπόν κάτι που γνωρίζουν ακόμα και τα παιδιά του δημοτικού και δεν μας λέει τι έκανε ο Διός ώστε αυτά τα οποία παρατηρεί να αλλάξουν. Τι έκανε όταν ήταν βουλευτής, τι έκανε όταν ήταν υπουργός και ηγετικό στέλεχος του πανίσχυρου τοτε ΠΑΣΟΚ με Πρόεδρο και πρωθυπουργό τον πατερά του, τι έκανε όταν ήταν πρωθυπουργός και είχε όλα τα χαρτιά στα χεριά του.

 Ο κ Παπανδρέου βέβαια δεν μένει  εκεί. Κάνει διαπιστώσεις και για την παγκόσμια οικονομία και ανακαλύπτει και τον ένοχο. Ποιον άλλον από τον παγκόσμιο καπιταλισμό.

 Αντιλαμβάνομαι την διάθεση του κ Παπανδρέου και των συνεργατών του να μείνουν στην ελληνική και διεθνή επικαιρότητα.

 Δεν αντιλαμβάνομαι όμως γιατί πρέπει να γράφει ( ή να του γραφουν) αυτά τα κοινότυπα άρθρα, που θα ήταν πολύ καλά αν προήρχοντο από ένα δημοσιογράφο, αναλυτή η οτιδήποτε άλλο., αλλά αποτελούν ειρωνεία όταν γράφονται από έναν πολιτικό για 30 και πλέον χρόνια που και από μεγάλες θέσεις εξουσίας πέρασε και πριν δυο χρόνια ήταν πρωθυπουργός; Της χώρας και με την δική του πολιτική ( και τις παραλείψεις) επιδείνωσε την κατάσταση για την χώρα και τους πολίτες.

 Η σιωπή ίσως στην περίπτωση του κ  Γ. Παπανδρέου να ήταν χρυσός…