Κοινωνία Ολα όσα ξέρω για τον Αλεξ

Ποτέ μη λες ποτέ είναι το μότο του Βέλγου «Σέρλοκ Χολμς», όπως αποκαλούν οι συνάδελφοί του τον Αλέν Ρεμί.

Ο επιθεωρητής του Τμήματος Εξαφανίσεων της Ομοσπονδιακής Βελγικής Αστυνομίας βρέθηκε στην Αθήνα με αφορμή τη διημερίδα που οργάνωσε το «Χαμόγελο του Παιδιού» με θέμα την επιστημονική προσέγγιση της ετοιμότητας σε περίπτωση Amber Alert. Μάλιστα, δεν δίστασε να μιλήσει και για την υπόθεση του Αλεξ από τη Βέροια που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο. Οι ίδιος,αν και δεν κάνει ποτέ εικασίες για μια υπόθεση που θεωρείται ακόμη ανοιχτή, δηλώνει για την υπόθεση Αλεξ: «Πιστεύω πως το παιδί είναι νεκρό. Το θλιβερό είναι πως κανείς δεν ξέρει πού είναι. Ξέρετε, στις υποθέσεις αυτές για τους γονείς το κανένα νέο είναι χειρότερο από το κακό νέο» τονίζει και συμπληρώνει: «Στις αρχές της καριέρας μου σκεφτόμουν: “Τι είναι αυτά που μου λένε; Θέλουν να βρουν το παιδί τους νεκρό;” Και όμως, ακόμη και να το θάψουν είναι γι' αυτούς μια ελάχιστη ανακούφιση, αλλά προτιμότερη απο το τίποτα».

O Bέλγος ομοσπονδιακός έδωσε τα φώτα του σε δεκάδες συμμετέχοντες των σωμάτων ασφαλείας που έδωσαν το «παρών» και συμμετείχαν στην άσκηση που πραγματοποιήθηκε τη δεύτερη ημέρα του σεμιναρίου, τονίζοντάς τους πως: «κάθε υπόθεση είναι διαφορετική και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ρουτίνα». Η «Espresso» συμμετείχε ενεργά στην άσκηση εξεύρεσης του υποτιθέμενου θύματος, ενώ είχε την ευκαιρία να βρεθεί τετ-α-τετ με τον άνθρωπο που έχει στο ενεργητικό του εκατοντάδες εξιχνιάσεις υποθέσεων εξαφανισμένων παιδιών. «Η ρουτίνα οδηγεί σε λάθη. Ο ερευνητής πρέπει να έχει τα μάτια του ανοιχτά και να λειτουργεί με φαντασία» δηλώνει ο Αλέν Ρεμί, ο οποίος με την επιβλητική του παρουσία και τη σταθερή, μπάσα φωνή του αποπνέει εμπιστοσύνη. Το βλέμμα του είναι διαρκώς ανήσυχο, αφού τα καταγάλανα μάτια του δεν σταματάνε να κοιτάνε παντού: «Η παρατήρηση είναι μέρος της δουλειάς μου. Και το παραμικρό μπορεί να έχει μεγάλη σημασία» λέει.

Ο Αλέν ανέλαβε το Τμήμα Εξαφανίσεων Παιδιών καθώς άρχισαν να καταγράφονται τα πρώτα κρούσματα στο Βέλγιο: «Η κυβέρνηση, η αστυνομία και η κοινή γνώμη είχαν αναστατωθεί απο τα περιστατικά. Υπήρχε η ανάγκη δημιουργίας ενός νέου τμήματος. Εγώ τότε ήμουν στις υποθέσεις ναρκωτικών. Οταν μου πρότειναν τη θέση το είδα σαν πρόκληση και δέχτηκα» λέει και θυμάται: «Εχω βρεθεί μπροστά σε ανατριχιαστικά περιστατικά. Δυστυχώς, δεν έχουν όλες οι υποθέσεις αίσιο τέλος. Απο τις πρώτες υποθέσεις μου ήταν η εξαφάνιση ενός μικρού κοριτσιού. Μάλιστα ήταν η κόρη ενός συναδέλφου, και αυτό μου προκαλούσε ακόμη μεγαλύτερο άγχος. Το κορίτσι δεν βρισκόταν και απογοητευόμουν. Δυστυχώς, το βρήκαμε θαμμένο και νεκρό. Αυτό μας οδήγησε σε άλλο θύμα και σιγά-σιγά φθάσαμε να εξιχνιάσουμε την υπόθεση Ντιτρού». Ο ίδιος επιλέγει τα άτομα της ομάδας του με πολύ αυστηρά κριτήρια: «Πρέπει να καταλάβω πως είναι έξυπνοι, διαθέτουν φαντασία αλλά και διάθεση για πολλή δουλειά, αφού δεν υπάρχει ωράριο. Για εμένα είναι πολύ σημαντικό τα μέλη της ομάδας μου να έχουν ομαλή οικογενειακή ζωή και συντρόφους που να ανέχονται τη δουλειά τους».

Η «ηρωίδα» σύζυγος και οι αστυνομικές σειρές

Ο Αλέν έχει δύο παιδιά και μια σύζυγο που την χαρακτηρίζει «ηρωίδα». Αν και είναι ειδικά εκπαιδευμένος, ένιωσε το άγχος ενός γονιού που χάνει το παιδί του όταν κάποια στιγμή διέφυγε της προσοχής του ο γιος του και νόμιζε πως το έχασε μέσα σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο: «Εχασα τη γη κάτω απο τα πόδια μου μέχρι να συγκεντρωθώ και να αποκτήσω την ψυχραιμία μου. Μπορώ να τους καταλάβω απόλυτα» λέει και περιγράφει ένα περιστατικό που δεν θα ξεχάσει ποτέ: «Εχει τύχει θύτες να είναι οι ίδιοι οι γονείς. Ψάχναμε ένα παιδάκι που τελικά το βρήκαμε νεκρό και τυλιγμένο μέσα σε σακούλες, θαμμένο κοντά σε ένα ποτάμι. Τελικά το είχε θάψει ο πατέρας του. Στην αποθήκη του σπιτιού βρήκαμε τις ίδιες σακούλες. Σε ανάλογες περιπτώσεις οι γονείς-θύτες καλούν την αστυνομία και μέχρι να αποκαλυφθούν φροντίζουν να φαίνονται ταραγμένοι». Ο ίδιος λείπει πολύ συχνά απο τη θαλπωρή του σπιτιού του, αφού θέλει να ασχολείται προσωπικά με κάθε υπόθεση. Για να χαλαρώσει απολαμβάνει ένα δείπνο με την οικογένειά του, ενώ όπως δήλωσε δεν βλέπει καθόλου τηλεόραση: «Δεν βλέπω τηλεόραση και ποτέ αστυνομικές σειρές» λέει γελώντας.